Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ταξίδι στον Παράδεισο

Ένα ταξίδι αδερφοί
Σας προσκαλώ να πάμε
Σε κάποιο τόπο νοερά
Που όλοι αγαπάμε.

Σκεφθείτε πως βρισκόμαστε
Βαθιά στη νέα τάξη
Τα πάντα είναι τέλεια
Όλα έχουν αλλάξει.

Η γη μας και οι ουρανοί
Είναι αναννεωμένοι
Για χίλια χρόνια Σατανάς
Και δαίμονες δεμένοι.

Μεγάλη θλίψη είδανε
Τα μάτια ολωνών
Χέρι Θεού μας πέρασε
Απ'τον Αρμαγεδών.

Είναι πρωί κι ακούγονται
Χαρούμενες φωνές
Ακτίνες ήλιου τρέμουνε
Μέσα στις φυλλωσιές.

Μικρά παιδιά λίγο πιο 'κει
Παίζουνε μ'ένα τόπι
Κοντά τους βόσκουν ήσυχα
Τίγρης και αντιλόπη.

Σε συνεργείο ανήκουμε
Που κάνει εργασίες
Εχθές τελειώσαμε κι εμείς
Ξύλινες κατοικίες.

Μας είπαν πως στα σπίτια αυτά
Θα φιλοξενηθούν
Όλοι αυτοί που σήμερα
Πρώτοι θα αναστηθούν.

Όλοι μας περιμέναμε
ετούτη την ημέρα
αίνος ακούγεται παντού
στο στοργικό Πατέρα.

Μια προτροπή ανέφερε
Πως κάθε εκκλησία
Να βρίσκεται από νωρίς
Σε Αίθουσες Βασιλείας.

Έξω από κάθε αίθουσα
Βλέπω έχουν στηθεί
Παγκάκια για να κάτσουνε
Όλοι οι αδελφοί.

Ένας γνωστός πρεσβύτερος
Με τρεμάμενη φωνή
Πνιγμένος από συγκίνηση
Κάνει μια προσευχή.

Αυτό που τώρα αδελφοί
θα επιτελεστεί
το μάτι το ανθρώπινο
δεν έχει ξαναδεί.

Πολύ κοντά στην αίθουσα
Υπάρχει ένα δασάκι
Που ξεπροβάλλει όμορφα
Σ'ένα μικρό λοφάκι.
Απ' το δασάκι θα 'ρθουνε
Όσοι θ'αναστηθούν
Αυτοί που ακούν το επίθετο
Θα τους υποδεχτούν.

Για λίγα λεπτά απόλυτη
Υπάρχει ησυχία
Μια φλέβα στο λαιμό χτύπα
Έχω ταχυκαρδία.

Βιβλίο με επίθετα
Κρατά διορισμένος
Το πρώτο όνομα θα πει
Κι είναι συγκινημένος.

Όλοι το βλέμμα ρίξαμε
Αμέσως στο δασάκι
Ένα ζευγάρι έρχεται
Κρατάνε και μωράκι.

Δύο γονείς σηκώθηκαν
Τρέχουν γοργά εκεί
Από τροχαίο τα παιδιά
Είχαν ξεκληριστεί.

Κι άλλο όνομα ακούγεται
Τρέχει μια αδελφή
Μαζί με τα κορίτσια της
Τον άντρα της να δει.

Μία μανούλα αγκαλιά
Κρατάει μια μικρούλα
Του φίλου μου του αγαπητού
Είναι η μικρή κορούλα.

Νιώθω το δάκρυ να κυλά
Από το πρόσωπό μου
Καθώς σφίγγω στην αγκαλιά
Πρόσωπο αγαπητό μου.

Απ' τα παγκάκια έφυγαν
Όλοι οι αδελφοί
Τα αγαπητά τους πρόσωπα
Έχουν αναστηθεί.

Ποτάμι τρέχουν δάκρυα
Από τα πρόσωπά μας
Τα άτομα που 'χαν χαθεί
Τώρα είναι κοντά μας.

Οι αναστάσεις είπανε
Πως θα συνεχιστούν
Από εμάς όλοι αυτοί
Πρέπει να διδαχτούν.

Οι αρχαίοι δούλοι του Θεού
Στο τέλος θα ξυπνήσουν
Σε όλες τις απορίες μας
Θα πρέπει ν'απαντήσουν.

Κάπου εδώ τελείωσε
Το όμορφο ταξίδι
Τι κι αν ήταν νοερό ;
Η ανάσταση θα γίνει!

Το ξέρω αδελφέ κι εσύ
Που ακούς αυτό το ποίημα
Μια μέρα έκλαψες πικρά
Πάνω από κάποιο μνήμα.

Γι'αυτό λοιπόν όλοι σκληρά
Πρέπει ν'αγωνιστούμε
Και στο βιβλίο της ζωής
Για πάντα να γραφτούμε!

8 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίο το ταξίδι που μας έκανες και χωρίς χρήματα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τέλειο!!!!! Δοξάζεται ο Θεός με το ταλέντο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΤΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΑΔΕΛΦΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΟΥ Σ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΝΑ Σ ΕΥΛΟΓΕΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σευχαριστω αδελφέ όταν αισθάνομαι καταπονημένη, βλέποντας τό βιντεάκι με την ανάσταση παίρνω θάρρος να συνεχίσω ελπίζοντας να ξανασφηξω τον Γιώργο μου στην αγκαλιά μου.Ο ΙΕΧΩΒΑ νά σέ ευλογεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή