Παραπλανητικά Φώτα

Πριν χρόνια ένα πλοίο θαρρώ ήταν Γαλέρα,σκαρί απο ξύλο πολύ γερό,
Με κύματα πάλευε που λυσσομανούσαν, σ' αγριεμένο ωκεανό.

Ταξίδι ρουτίνας για τον καπετάνιο
Και για το πλήρωμα πίστευαν θα 'ταν αυτό.
Λύσσαν τους κάβους και ξεκινήσαν
Πανιά ανεβάσαν κι ας είχε καιρό.

Έντεκα άτομα για πλήρωμα είχε
Κανένας φόβοςαυτούς δεν τους κατείχε,
Χρόνια στη θάλασσα με αλμύρα ψημένοι
Σε συνθήκες αντίξοες πεπειραμένοι

Μα εκείνη τη μέρα οι «ασκοί του αιόλου»
Βάλαν στο μάτι αυτό το σκαρί,
Τρίζουνε τ΄άλμπουρα και το κατάρτι,
Θαρρείς να ξεσκίσουν ποθούν το πανί.

Στη δύση του ήλιου καταιγίδα ξεσπά
Τεράστιο κύμα το πλοίο χτυπά.
Μοιάζει ακυβέρνητο μα ο καπετάνιος
Στην πορεία με κόπο το βάζει ξανά

Ορατότης μηδέν απο την ομίχλη
Γι αυτό την πυξίδα συνέχεια κοιτά
Γνωρίζει απο πείρα πως πλησιάζει
σε βράχια που είναι πολύ κοφτερά,
μες το σκοτάδι και μες την αντάρα
το φως ενός φάρου αναζητά.

Σε πλήρη ισχύ τα στοιχεία της φύσης
Τα όρια αγγίζουν του νου οι ασθήσεις
Ο αέρας ουρλιάζει τα πάντα τρίζουν,
Τεράστια κύματα χτυπούν και αφρίζουν!
Της νύχτας το πέπλο μοιάζει εχθρός
Θανάσιμος σύμμαχος και ο καιρός.

Βαθιά στον ορίζοντα ο καπετάνιος
Με βλέμμα αγέρωχο γυρεύει να βρει
Το φως του φάρου για ν' αποφύγει,
Πάνω στα βράχια τη συντριβή.

Απ' το πλήρωμα κάποιος λέει δυνατα:
«φως στον ορίζοντα «αριστερα!»
Το φως στην ομίχλη ξεχωρίζει αμυδρά
Ο καπετάνιος τη ρότα αλλάζει γοργά!

Μα κρίμα δεν ήταν του φάρου το φως
Σε βράχια το πλοίο χτυπά δυστυχώς..

Απο μεγάλη φωτιά που ανάψαν κουρσάροι,
πειρατές στη στεριά ,ειχαν ξεγελαστεί
συντρίμια στα κύματα επιπλέαν μονάχα
κι όλο το πλήρωμα είχε πνιγεί!
Κανένας δεν πίστευε το ταξίδι αυτό
Πως δε θα 'χε για κείνους ποτέ γυρισμό !

Την επόμενη μέρα στην Βρετανία
Ανακοινώθηκε σ' όλους το ναυάγιο αυτό.
Ξεγελάστηκαν ,είπαν, απο λάθος φώτα
Και έγινε τάφος τους ο υγρός ο βυθός.

Ταξίδι θυμίζει κι η ζωή μας αδέλφια
Σε πολυτάραχο μέσα ωκεανό
Ίσως μας πλήττουν και μας καταιγίδες,
Προφητευμένο ήταν απο τον Χριστό

Καπετάνιοι είμαστε όλοι, στης πίστης το πλοίο
Αποφεύγοντας άγνωστα για μας νερά,
Φάρος ας είναι μονάχα ο Λόγος
Του Ουράνιου Πατέρα μας, του Ιεχωβά!

Σε επιστολές αποστατών και κοσμική σοφία,
Θύματα ας μην πέσουμε κι αλλάξουμε πορεία
Στο ακρωτήρι φτάνουμε που υπάρχει το λιμάνι
Που 'ναι απάγκιο κι ασφαλές, θύελα δεν το πιάνει!

Τα μάτια ας έχουμε ανοιχτά μην παραπλανηθούμε
Κι απ' τον «κουρσάρο» Σατανά μην εξαπατηθούμε!!!!