Επίλογος

Τα ποιήματα γίναν πουλιά, κάτασπρα περιστέρια.
Χαίρονται ελεύθερα να ζουν στον αδελφών τα χέρια.

Μην ψάξεις ποιος τα έγραψε, έπαινο μην του δώσεις,
Άλλος δίνει το χάρισμα, αίνο σ' Αυτόν να δώσεις.

Στα χέρια του τα τρυφερά άφησα την καρδιά μου,
Και 'κείνη τον ευγνωμονεί μέσα απ' τα ποιήματά μου!!

ΜΑΝΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΩΣΤΑΣ & ΜΑΡΙΑ



Με δυο πολύ καλά παιδιά κάναμε χθες παρέα
Ειν’ φίλοι μας από παλιά, περάσαμε ωραία.
Τσίγκας ειν’ το επίθετο, ο Κώστας κι η Μαρία
Είν’μετανάστες αδελφοί που ζουν στη Γερμανία.

Απόκτησαν και ένα γιο, πολύ καλό παιδάκι
Θαρρώ πως μοιάζει της μαμάς, τον λένε Δημητράκη.
Τον χρόνο έστω μια φορά Ελλάδα αν θα ‘ρθούνε
Με την παλιά παρέα τους φροντίζουν να βρεθούνε.

Μια παροιμία λαϊκή πάντοτε την θυμούνται
Τα μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται.
Μα η παροιμία για εμάς δεν έχει σημασία
Το Ιντερνέτ να ‘ναι καλά για επικοινωνία.

Απ’του κομπιούτερ Κώστα μου σε βλέπω την οθόνη
Μα βγάλ’το απ’την κάμαρη και βάλ’το στο σαλόνι.
Χαρά μας να μαθαίνουμε πως είσαστε καλά
Κι ότι υπηρετείτε πιστά τον Ιεχωβά.

Κι αν τώρα είναι αδύνατον να κάνουμε παρέα
Ελπίζουμε στη μέρα αυτή που θα ‘ναι όλα ωραία.
Μαζί μ’όλους τους φίλους μας, Κωστάκη και Μαρία,
Εύχομαι να ‘στε στη γνωστή κι εσείς στη συνοικία.

Μα ως τότε σας ευχόμαστε να ‘στε πάντα καλά
Την ευλογία να ‘χετε απ’τον Ιεχωβά.
Κι αφού σ’αρέσουν Κώστα μου όλα τα ποιήματά μου
Στ’αφιερώνω φίλε μου μέσα από την καρδιά μου!!!!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου